O Feira do Libro de Madrid É un gran "lugar de encontro". Como visitante da súa casetas ou emboscada no de Cidade Nova (número 123 deste ano) a Feira sempre tivo para min o aliciente da certeza de que, no medio da multitude de xente que a enche, atoparei algún rostro coñecido.
Vexo que moitos comparten este sentimento comigo. Encontrarse con calquera amigo, coñecido ou saúdo; O mellor é a intersección máis inesperada: un antigo alumno ou un colega apenas recordado, o familiar que só coñeces nos funerais ou aquela persoa que puido ser alguén importante na túa vida.
Hai que facer crónicas brancas e contempla con empatía e amor toda esa humanidade que arremolina o Retiro. Se dicimos que unha árbore crece xunto a outra por amor... por que non sería a mesma razón que nos leva a coincidir tales días en tal lugar? E en todo caso, é unha ocasión para celebrar aquel vello dito: ¡Viva o pobo!
Con esa predisposición hai que interactuar dentro da caseta. Co meu compañeiro e cos lectores que se inclinan para ler ese outro libro cuxas páxinas son as portadas estratexicamente dispostas sobre o mostrador. Adquirir un libro é unha decisión importante, nada menos que engadir outro elemento ao patrimonio da nosa vida. A suma de todos os libros que compramos e lemos é unha parte importante do noso retrato.
Gústame ver o futuro lector pasando vacilante o libro... Que buscarán nesas páxinas? a promesa dunha tarde emocionante? Confirmación dos seus prexuízos ideolóxicos? O descubrimento dunha nova verdade? Cando xorde a oportunidade, pareceume útil suxerir un truco para axudarche a tomar a decisión: "Mira aquí: parece que a esencia dun libro, calquera que supere ese número, sempre se atopa na páxina 100. Ábreo alí, e se che gusta o que le, un pouco en diagonal, seguro que che gustará todo"..
Gústame ese ambiente primaveral, con chuvias moi soportables e arcos da vella espléndidos. As mañás de traballo máis tranquilas son as miñas favoritas. Graciela contoume a historia dunha rapaza moi nova que se sentiu irremediablemente atraída polos ollos nunha ilustración de portada. Buscou nos petos as moedas unha a unha para acadar o prezo marcado. En fin, os vendedores puxeron a súa parte: aquela moza non ía quedar sen coñecer as “Ensinanzas do can zen”.
A ese mostrador acudiron moitos voluntarios, 27 persoas moi diversas, e Alcanzouse unha cifra de vendas moi importante: 474 libros (o ano pasado foron 389).
O importante, porén, ou O máis importante son as miles de interaccións arredor do noso stand que plantaron sementes de Unity.
Juan Baraibar
