Recentemente, un observatorio creado por tres universidades italianas indicou que nun ano houbo máis dun millón de mensaxes de odio en internet, e as dirixidas a estranxeiros, xudeus e especialmente mulleres son cada vez máis violentas.

Está claro que non podemos xeneralizar, pero cada un de nós experimentou conflitos, ofensas e rivalidades (nas nosas familias, no traballo, nos deportes, etc.) que dividen e poñen en perigo a harmonía social. Ademais, a unha escala máis global, hai 56 conflitos armados en todo o mundo, o número máis alto desde a Segunda Guerra Mundial, cun número asombroso de vítimas civís.

Dado este escenario, as palabras de Xesús resoan de xeito máis provocativo, verdadeiro e poderoso que nunca:

«Benaventurados os que traballan pola paz, porque eles serán chamados fillos de Deus».

«Todo pobo e toda persoa sente un profundo anhelo de paz, harmonía e unidade. Pero a pesar dos esforzos e da boa vontade, despois de milenios de historia, atopámonos incapaces de manter unha paz estable e duradeira. Xesús veu para traernos a paz, unha paz —dinos— que non é como a paz «que dá o mundo»» (Xn 14, 27), porque non se trata só da ausencia de guerra, loitas, divisións e traumas. O seu A paz é todo isto, pero é moito máis: é plenitude de vida e alegría, é a salvación integral da persoa, é liberdade, é xustiza e fraternidade no amor entre todos os pobos»^[1].

A palabra de vida deste mes é a sétima das Benaventuranzas, coa que comeza o Sermón da Montaña (Mt. 5-7). Xesús, que as encarna a todas, diríxese aos seus discípulos para instruílos. Cómpre sinalar que as oito benaventuranzas están formuladas en plural. Disto podemos deducir que a énfase non está no comportamento individual ou nas virtudes persoais, senón nunha ética colectiva practicada en grupo.

«Benaventurados os que traballan pola paz, porque eles serán chamados fillos de Deus».

Quen son os que traballan pola paz? Esta «beatitude é a máis activa e explicitamente operativa; a expresión verbal é análoga á que se emprega no primeiro versículo da Biblia para a creación e indica iniciativa e laboriosidade. O amor é por natureza creativo […], busca a reconciliación a calquera prezo. Chámanse fillos de Deus aqueles que aprenderon a arte da paz e a practican, que saben que non hai reconciliación sen dar a vida e que a paz debe buscarse sempre e en todos os casos. […] Non é un traballo autónomo froito das propias capacidades: é unha manifestación da graza que recibimos de Cristo, que é a nosa paz, que nos fixo fillos de Deus»^[2].

«Benaventurados os que traballan pola paz, porque eles serán chamados fillos de Deus».

Entón, como vivimos esta palabra? Primeiro de todo, espallando o amor verdadeiro por todas partes. Despois, intervindo cando a paz se ve ameazada na nosa comunidade. Ás veces, simplemente escoitar os bandos opostos con amor, ata o final, é suficiente para atopar unha saída.

Ademais, non nos rendiremos ata que se restablezan as relacións rotas, a miúdo por cuestións triviais. Poderiamos poñer en marcha —dentro da organización, asociación ou parroquia á que pertencemos— iniciativas concretas destinadas a desenvolver unha maior conciencia da necesidade da paz. Hai miles de propostas en todo o mundo, grandes e pequenas, que traballan nesta dirección: marchas, concertos, concentracións; e o voluntariado tamén activa unha corrente de xenerosidade que constrúe a paz.

Tamén hai programas de educación para a paz, como Living Peace[3]Hoxe en día, máis de 2.600 escolas e grupos uníronse a este proxecto, e máis de dous millóns de nenos, mozos e adultos dos cinco continentes participan nas súas iniciativas. Entre elas está o lanzamento dos "Dados da Paz", inspirados na obra *A arte de amar os dados* de Chiara Lubich.^[4]—nos rostros dos cales aparecen escritas frases que axudan a construír relacións pacíficas; e tamén unha iniciativa que se está a desenvolver en todo o mundo, a Time-outTodos os días ás 12:00, obsérvase un minuto de silencio, reflexión ou oración pola paz.

Augusto Parodi e o equipo de Word of Vinea

[1] C. Lubich, Palabra de vida, xaneiro de 2004, en Cidade Nova nº 405 (1/2004), 22.
[2] Francisco, Audiencia Xeral, 15-4-2020: A Lei de Deus. Catequese sobre os Mandamentos e as Benaventuranzas, Ciudad Nueva, Madrid 2020, páxs. 155-156.
[3] http://livingpeaceinternational.org.
[4] C. Lubich, A arte de amar, Ciudad Nueva, Madrid 2006, 2012.