Eternorako nahia gizaki orok berezkoa du, erlijio-usteak izan ala ez. Gutako bakoitzak, izan ere, gutaz hitz egiten duen zerbait atzean utzi nahiko genuke betiko. Hori biziki sentitu eta bizitzen dute sortzen dituzten lanetan adierazten eta haietan arima isurtzen duten artistek, baina baita ikerketa zientifikoan lan egiten dutenek, giza eskalako ekonomia bilatzen dutenek, oinarrizko eskubideen alde borrokatzen dutenek eta bake eta senidetasun mundu bat amesten dutenek ere.
Sortzen dituzten eta haien bitartez arima ematen duten obretan adierazten eta haien bidez arima ematen duten artistek biziki sentitu eta bizi dute, baina baita ikerketa zientifikoan lan egiten dutenek, giza eskalako ekonomia bilatzen dutenek, oinarrizko eskubideen alde borrokatzen dutenek eta senidetasunean bake mundu bat amesten dutenek ere.
Baina egia da, baita ere, gizon-emakume bakoitzak betikotasunaren zaporea duen esperientzia bat bizitzeko aukera, besteak maitatuz, maitatuz, guregandik hurbilenetatik hasi eta urrunenetatik jarraituz, bizitzak egunero gure alboan jartzen duen auzokide hori ahaztu gabe. Esaldi batek hau gogorarazten digu: «Egin besteei nahi duzuna zuri egitea, ez egin besteei haiek zuri egitea nahi ez duzuna», gizateriaren kultura eta erlijio guztietan dagoen «urrezko araua» delakoa.
Maitatzea, beraz, beti maitatzea, hau da, hurkoa zaintzea, pozak, atsekabeak partekatzea, harreman berriak eraikitzeko geure buruaz haratago joan, elkarrenganako errespetuz, anaitasunezko komunztaduraz, desinteresaturik, elkarlanetik, bilaketa komuna... Gure egunei zentzua eman diezaiekeen esperientzia paregabea, gure sentimendurik ederrenak zabaltzen dituena eta denak "zirkulatzen" digun behar sakon bati erantzuten diona. zaporea bai banakako bizitzari bai murgilduta gauden bizitza sozialari. Guztiak bereizketarik gabe maitatzea, maitasunean ekimena hartzea, besteak sakon ulertzea eta haien beharrak jabetzea eta keinu konkretuekin erantzutea, maitasuna ez baita sentimentalismoa baizik eta gogoa, bihotza eta besoak mugitzen dituen eta ekintzara behartzen gaituen balio bat. Eta garai batean harrokeria, menderakuntza, axolagabekeria, bakardadea zegoen tokian, gure inguruan bizitza jaiotzen ikusiko dugu, gure ekarpen txiki baina sendo eta erabakigarriari esker ere; zentzuz aberatsagoa den bizitza, betiko arrastoa utziko duena.
Denok dakigu Nazareteko Jesus izan zela maitasunaz eta elkarrekiko maitasunaz hitz egin zuena. Haren hitzek oihartzuna dute gaur egun ere guztion artean eta jarraitu beharreko bidea erakusten digute. Izan ere, samaritarraren parabola gogoratzen dugu, Samariako gizon baten istorioa, errepidean atzerritar bat topatu zuenean, lapurrek zauritua eta gaizki tratatua, hura gelditu eta artatu zuen, apaiz bat eta lebita bat gelditu gabe igaro ziren bitartean.
Denok izan gaitezke samariar horren antzekoa eta maitasunaren dimentsio konkretua bizi gaitezke, batez ere gerraren, tratu txarren eta heriotzaren bortizkeriaz betetako egun hauetan, eta gure etxeetan, gure lantokietan, gure hirietan sortu, Chiara Lubichek gogoratu zuenez, "bakearen kultura herrien batasunerako".
Bere ametsa zen eta gaur gurea ere izan daiteke.
