Babiloniako erbesteratzeak eta Jerusalemgo tenpluaren suntsipenak trauma kolektiboa eragin zien Israeldarrei eta arazo teologiko bat sortu: Jainkoa gurekin al dago oraindik, ala abandonatu egin gaitu? Isaiasen liburuaren zati honen helburua da Jainkoa zertan ari den herriari ulertzen laguntzea, Harengan konfiantza izatea eta horrela aberrira itzuli ahal izatea. Eta, hain zuzen ere, erbestearen esperientzian agertzen da Jainko sortzaile eta salbatzailearen aurpegia.
«Hara, zerbait berria egitera noa: hasia da sortzen, ez al diozue antzematen?»
Isaiasek Jainkoak bere herriarekiko duen maitasun leiala gogorarazten du. Bere leialtasuna etengabe mantentzen da, baita erbesteko garai dramatikoan ere. Abrahami egindako promesak eskuraezinak badira ere eta Aliantzaren itunak une kritikoak baditu ere, Israelgo herriak Jainkoaren presentziaren leku pribilegiatua izaten jarraitzen du historian.
Liburu profetikoak galdera existentzialak jorratzen ditu, funtsezkoak ez garai hartarako bakarrik: nork gidatzen du historiaren ibilbidearen eta zentzua? Galdera hori modu pertsonalean ere egin daiteke: nork dauka nire bizitzaren patua bere esku? Zer zentzu du bizi dudanak edo bizi izan dudanak?
«Hara, zerbait berria egitera noa: hasia da sortzen, ez al diozue antzematen?»
Jainkoak etengabe dihardu bakoitzaren bizitzan, «zerbait berria» eginez. Beti konturatzen ez bagara, edo duen zentzu eta garrantzia ulertzen ez baditugu, oraindik kimuak direlako da, edo Jainkoa zer egiten ari den aitortzeko prest ez gaudelako da. Distraituta bagaude, gertatzen zaizkigun gauzekin, gure arima hartzen duten mila kezkekin edo gogaitzen gaituzten pentsamenduekin, agian ez dugu denborarik hartzen kimu horiek behatzeko, Jainkoaren presentzia ziurtatzen digutenak. Ez gaitu inoiz abandonatu, eta gure bizitza sortzen eta birsortzen du behin eta berriz.
«Gu gara Jainkoak sortu duen "zerbait berri" hori, "sorkuntza berria". [...] Ez gaitezen iraganera begira egon gertatu zaizkigun gauza eder guztiak irrikatzen edo gure hutsegiteaz damutzen: sinets dezagun indarrez Jainkoaren ekintzan, zerbait berria sortzen jarrai baitezake» .[1].
«Hara, zerbait berria egitera noa: hasia da sortzen, ez al diozue antzematen?»
Gure existentziaren bidea gurekin partekatzen dutenekin batera, gure komunitatearekin, lagun eta lankideekin, saia gaitezen lan egiten, partekatzen eta ez dezagun galdu gauzak onerako alda daitezkeen konfiantza.
2025a urte berezia da, Pazko ortodoxoaren data beste kristau konfesioekin bat datorrelako. Gertaera hau, Pazko jaia amankomunean ospatzea, izan dadila Elizek etengabe hitz egiten jarraitzeko duten borondatearen lekuko, gizateriaren erronkei elkarrekin aurre egiteko eta ekintza bateratuak sustatzeko.
Presta gaitezen, beraz, pazko aldi hau alaitasun, fede eta itxaropen osoz bizitzeko. Kristo berpiztu den bezala, guk ere, gure basamortuak zeharkatu ondoren, utz dezagun bidaia honetan lagun gaitzan historia eta gure bizitza gidatzen dituen Hark.
Patrizia Mazzola eta Bizi-Hitza taldea
[1] Ik. C. LUBICH, Bizi-hitza, 2004ko martxoa: Ciudad Nueva 407 zbk. (2004/3), or. 23
