Entrevistamos a Cinta Lacasa, fundadora de Edugascar, unha organización sen ánimo de lucro cuxo principal obxectivo é promover a educación, o emprendemento e a saúde infantil en Madagascar.
Como xurdiu Edugascar e como reflicte os valores do Movemento dos Focolares, mesmo desde unha perspectiva humanitaria ou laica, máis alá das crenzas relixiosas?
Edugascar (de Educación + Madagascar) nace cando acollemos a un mozo malgaxe que veu facer un máster. Ao rematar os seus estudos, propuxémoslle que fose devolvendo gradualmente o diñeiro que lle prestaran para poder axudar a outros estudantes do seu país, e así foi como comezou todo. O proxecto busca multiplicar a axuda e beneficiar á propia sociedade do país. Está totalmente en liña cos valores do Movemento (fraternidade, desenvolvemento persoal e solidariedade) e moitos dos voluntarios de Madagascar forman parte del. Ademais, cando vou alí, adoito aloxarme nos Focolares.
A páxina web de Edugascar menciona a súa creación en 2017 no seo da familia Capdevila-Lacasa, xunto cunha conexión moi estreita con Madagascar. Como xurdiu este descubrimento mutuo entre culturas?
O máis valioso foi a relación persoal. Todos somos voluntarios, tanto aquí como acolá, e esta colaboración cambiou a nosa perspectiva. O voluntariado era algo novo en Madagascar e, xuntos, aprendemos a compartir a vida, o coñecemento e a crear unha verdadeira comunidade e camaradería.
Os proxectos de Edugascar están claramente deseñados para abordar necesidades reais identificadas en colaboración coa poboación local. Poderías contarnos como xurdiu este traballo comunitario?
O primeiro proxecto foi "Amando a natureza", porque gran parte da illa está deforestada. Queriamos involucrar aos nenos no coidado do medio ambiente, como nas nosas escolas, con xardíns e pomares. Coa axuda de Niry, unha mestra e gran colaboradora, decatámonos de que primeiro necesitabamos garantir o acceso á auga. Así naceu a idea de reparar pozos e construír outros novos, e varias escolas copiaron a nosa iniciativa.
Co tempo, engadimos unha misión médica coa UIC, Barraquer e General Óptica, entre outras, e programas de formación en emprendemento, agricultura e piscicultura, en colaboración co Ministerio de Traballo e a Universidade Politécnica de Cataluña. Todo se fixo en colaboración coas comunidades locais. Hoxe, Niry e Landry ocupan cargos importantes en Educación e Sanidade, e seguimos traballando coa mesma convicción: cando fas o ben e das o mellor de ti, o ben multiplícase.
De cara ao futuro, que soños ou proxectos de Edugascar che entusiasman agora mesmo? Como imaxinas que as colaboracións ou conexións con outros movementos, individuos ou organizacións poderían enriquecer eses soños e multiplicar o impacto deste traballo en Madagascar e máis alá?
A verdade é que case non podo crelo. Acabo de contactar co presidente dunha organización internacional de oftalmoloxía para ver se pode apoiar misións médicas. Non aspiro a grandes cousas; todo é providencia. A parábola dos talentos inspírame moito: se tes unha capacidade, pona ao servizo dos demais.
En Madagascar, vivo unha vida de gratitude, alegría e fraternidade, compartindo unha vida sinxela coas focolarinas, mesmo na austeridade. Creo na xenerosidade mutua e animo a todos a implicarse sen medo: cando amas e das, cen veces máis te espera.
Este parágrafo, enviado aos participantes na misión que comezou a finais de setembro, reflicte o que se pode esperar da experiencia de voluntariado coa asociación:
"Cheiros, cores, sabores, paisaxes, sorrisos, trazos, sons, ruídos, música, saúdos, emocións, conversas, dúbidas, cansazo, ilusión, adaptación, esforzo, gratitude, compañeirismo, axuda, comprensión, agradecemento, convivencia, compartir... Todo isto e máis nos acompañará e moldeará os nosos corazóns, cada un dun xeito diferente, pero sempre intensa e positivamente."
Para saber máis sobre o proxecto ou contactar con eles, visita a súa páxina web: https://www.edugascar.org/
