Que podo facer? - Movemento dos Focolares

Todos os días ocorren acontecementos terribles, a tal escala que nos fan sentir impotentes: migrantes que afrontan viaxes de morte en condicións desesperadas, poboacións que experimentan a traxedia cotiá da guerra ou as dramáticas inxustizas sociais que aflixen o planeta.

«Que podo facer eu?»: Esta pregunta pode paralizarnos e atraparnos nun individualismo resignado.

O primeiro desafío para a propia conciencia é deixarse interpelar precisamente por esa pregunta. "Que podo facer eu?"

Isto é o que se preguntaron os pescadores da costa de Lampedusa, en Italia, formando, xunto coa xenerosa xente local, verdadeiras cadeas humanas, para estender a man e tentar salvar un por un, polo menos a un (e despois dez, cen, mil...) dos desesperados náufragos abandonados ás ondas do mar Mediterráneo. Esta pregunta foi formulada por comunidades nas fronteiras das zonas de guerra (en Europa, África, Asia, etc.), que abriron as portas dos seus fogares non por cálculos políticos ou económicos, senón por unha elección natural de compaixón e acollida.

Precisamente nestas situacións é posible observar pequenos ou grandes "milagres" cotiáns, que non son soños utópicos, senón xestos que constrúen a sociedade do futuro.

Buscando a esperanza, non agardando a que chegue a nós: isto é subliñado polo profesor Russell Pearce.[1] da Facultade de Dereito Fordham de Nova York. Realizou entrevistas con dúas organizacións que promoven o diálogo e a paz entre israelís e palestinos (Parents Circle e Combatants for Peace) co obxectivo de comprender como os seus membros conseguiron manter as súas relacións despois do 7 de outubro de 2023 e durante a posterior guerra en Gaza. Por que estes grupos mantiveron os seus lazos e por que os fortaleceron? Tanto palestinos como israelís afirman que o seu diálogo foi transformador. Din que o seu é un diálogo de amor. Un participante palestino observa: «A transformación que experimentamos foi unha experiencia moi sagrada para cada un de nós e deixou un impacto nas nosas almas e un vínculo profundo. É unha viaxe e un proceso que transforma ao outro nun irmán». Un israelí observa de xeito similar: «Traballamos para crear confianza e converternos nunha familia: anos de traballo sagrado con todos os seus desafíos, dinámicas e dúbidas». Pearce conclúe: os sabios xudeus ensinan que «se salvas unha vida, salvas o mundo enteiro». Un palestino que dirixe o programa xuvenil Parents Circle explicou: «Se cambias unha persoa, cambias o mundo enteiro».

Chiara Lubich dixo: «O aspecto máis visible da unidade é a fraternidade. Sen dúbida, paréceme o xeito máis axeitado de ir contracorrente (...) para alcanzar máis plenamente a liberdade e a igualdade. (...) É un camiño válido para aqueles que teñen nas súas mans o destino da humanidade, pero tamén para as nais, para os voluntarios que achegan fragmentos de solidariedade ao mundo, para os que poñen parte dos beneficios da súa empresa a disposición para eliminar espazos de pobreza, para os que non se renden á guerra. A fraternidade que vén «de arriba» e a que «de abaixo» atoparanse así en paz».[2].