«Sed unha familia». Esa frase do testamento espiritual de Chiara Lubich foi o lema reitor da Mariápole celebrada do 3 ao 5 de outubro no Val do Jerte. Un ambiente cheo de auga, silencio e beleza axudou aos participantes a descubrir a Deus no cotián, na natureza e nas relacións que xorden do encontro.
Setenta e tres persoas participaron nesta Mariápole, acompañadas por membros do Movemento dos Focolares de Sevilla e do “Proxecto Xuvenil” dos Focolares de Madrid. A eles uníronse unhas vinte persoas doutras rexións, construíndo unha comunidade diversa onde convivían adultos, mozos e nenos, con actividades adaptadas a cada etapa da vida.
Desde o primeiro día, o ambiente foi o dunha familia que medra unida: desde os saúdos iniciais ata as conversas profundas, desde os xogos ata os momentos de silencio. A través do percorrido histórico da Mariápole e da reflexión sobre o carisma da unidade, os participantes afondaron na "arte de amar" e na "proximidade no camiño de Deus". Estas palabras non quedaron en mera teoría; vivíronse en xestos concretos de reconciliación, escoita e alegría compartida.
Un dos momentos máis significativos foi o paseo meditativo; un paseo en grupos pequenos onde cada participante puido abrir o seu corazón e compartir como camiñar xuntos: na familia, no traballo, na escola ou na comunidade. Tamén se presentou o proxecto educativo Living Peace. 1que promove unha cultura de paz e a súa aplicación concreta nun centro educativo de Badaxoz. Os obradoiros e as actividades axudaron á xente a descubrir que cada persoa pode ser un "artesán da paz", capaz de sementar a paz dentro de si mesma, entre os demais e no mundo.
A música tamén tiña o seu lugar, como unha linguaxe que une e harmoniza. Cancións, guitarras e voces tecían momentos de comuñón que incluían mesmo aos nenos máis pequenos.
O domingo, a comunidade parroquial de San Miguel Arcanxo acolleu a todos os participantes na Eucaristía, compartindo xuntos unha comida e a súa fe. Antes de partir, houbo tempo para coñecer a vida da aldea e as súas riquezas: as cereixas do Val do Jerte, símbolo dunha terra fértil e xenerosa, coma os corazóns que alí se atoparon.
As persoas que participaron volveron para a casa cun sentimento compartido: gratitude e compromiso. Gratitude pola experiencia e compromiso cunha vida onde a fraternidade e a paz non son un ideal afastado, senón unha realidade cotiá.
Porque, como se repetiu moitas veces, ser unha familia é posible.
